Ég á heima í Stykkishólmi og er ellilífeyrisþegi. Ég byrjaði að læra á klarínett í september 1950 og spilaði með Lúðrasveit Stykkishólms á gamlársdag sama ár. Víkingur Jóhannsson, stjórnandi lúðrasveitarinnar, kenndi mér. Þá var enginn tónlistarskóli í Stykkishólmi. Ég var í lúðrasveitinni til 1985. Síðan byrjaði ég aftur 2006 til 2009 en hef ekkert spilað síðan. Við spiluðum mest ættjarðarlög og marsa og jafnvel dægurlög og sálmalög við hátíðleg tækifæri. Hérna heima héldum við tónleika og spiluðum úti
við öll útihátíðahöld. Við fórum til allra helstu staða á Snæfellsnesi og spiluðum ýmist úti eða inni. Einnig var farið um Vestfirði og Norðurland í sama tilgangi. En skemmtilegastar voru ferðirnar á landsmót lúðrasveitanna, sem haldin voru víða um land. Þetta voru mjög skemmtilegar ferðir, enda félagarnir í Lúðrasveit Stykkishólms ákaflega samhentir og skemmtilegir menn. Það er margt sem maður lærir á því að vera í lúðrasveit, t.d. þarf mikinn áhuga og dugnað, reyna að gera alltaf betur en síðast.

Anna Soffía Lárusdóttir tók viðtalið.